AĞLA YÜREĞİM, AĞLA!..
-Ahmet Kabaklı Hocamın ardından-
Ağla yüreğim, ağla,
Dünya sevdâlarına!
Şu geçen yıllarına
Ağla yüreğim, ağla!
***
Bir yıldız kaydı-göçtü.
İlm-irfan yaydı-göçtü.
Bir dolunaydı-göçtü;
Ağla yüreğim, ağla!
***
Çıkageldi Harput'tan;
Sesi, Dede Korkut'tan.
Duyuldu haber yurttan;
Ağla yüreğim, ağla!
***
Dağlandı, dağ dağ gönül!
Tutuştu çerağ, gönül.
Ördü aşktan ağ, gönül;
Ağla yüreğim,ağla!
***
Soldu bir yaprak daha;
Kabardı toprak daha.
Yanıp çarparak daha,
Ağla yüreğim, ağla!
* * *
Alp idi, eren idi;
Renk renk gül deren idi.
Kol-kanat geren idi;
Ağla yüreğim, ağla!
* * *
Sular ummâna gider;
Âşık, cânana gider.
Kul, Yaradan'a gider;
Ağla yüreğim, ağla!
* * *
Süz ey bulut, süz bizi!
Isıtır mı güz bizi?
Bıraktı öksüz bizi;
Ağla yüreğim, ağla!
* * *
Kar yağar da baharda,
Paklık olur civarda.
El aç, Rabb'e yalvar da,
Ağla yüreğim, ağla!
* * *
Yoktur sevginin yeri;
Gizler toprak cevheri.
Dünyadan gidenleri,
Ağla yüreğim, ağla!"
* * *
"Gün Işığı" hep ışır.
Sularsa çağıldaşır.
Bu yol nice yük taşır;
Ağla yüreğim, ağla!
* * *
Hele ardından bir bak:
Bu tabut değil, kundak!
Ağla, yeşersin toprak;
Ağla yüreğim, ağla!
* * *
Güven, bu söz erine;
Dön, günün seherine.
Böyle güzel birine,
Ağla yüreğim, ağla!
M. HALİSTİN KUKUL - 2001
