Yıl 1538’ler, Osmanlının gücü zirvelerde dolaşır… Bu dönemde Fransız elçisi ve papalık makamının Osmanoğlu’ndan masumane görünen bir isteği olur… Tebaamız olan Hıristiyan vatandaşlarımızı n eğitim ve öğretimi için yabancı öğretmenlerin ülke topraklarında görev yapmasına izin verilmesi!.. Osmanlı güçlü, kuvvetli, mağrur ve hoşgörülüdür; istenen izin verilir. Kendi tebaasını eğitip öğretmeyenler, yabancı öğretmenlerin eğitip öğretmesine izin vererek kendi hükümranlığını tehlikeye sokarak kendi ayağına kurşun sıkarlar!
Masumane bir isteğin yerine getirilmesi gibi görünen bu hareket, eğitim ve öğretim kurumları adıyla ülke topraklarının her tarafını kuşatarak fetih hareketine başlar. Vatan topraklarının her yerini kanser gibi sararlar. Okulların hedefini Journal Debast muhabiri M.Pernot şöyle değerlendirir: “Çocukların hepsi dilimizi konuşur, metotlarımıza göre yetiştirilirler. Onlar Fransa’nın amaçlarına ulaşmasının araçlarıdır.” DEVAMI